Don Rosa anlatıyor
Barks'ın ördeklerine olan sevgim ablamın çizgi romanlarını okuyarak başladı. Ve o benden on bir yaş büyük olduğu için (ve bir şekilde hala öyle), ben doğmadan önce yayınlanan çizgi romanları okuyan bir okurun anılarıyla büyüdüm. Barks'ın "Süper Hafiye" macerası, ablamın dolabındaki yüzlerce çizgi romandan biri olan 1949 tarihli "Walt Disney's Comics and Stories"in 107. sayısında yer alıyordu. Benden iki yaş büyük, kapaksız bir kopyaydı. Ama ben derginin eskiliğini ne umursayacak ne de fark edecek yaştaydım, ve o hikayeyi okuyana kadar süper kahramanın ne olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Yine de, o "iyi sanatçı"nın sanatını sevdiğimi biliyordum, çünkü diğer komik hayvan çizgi romanlarından daha derin anlatıma ve yapıya sahipti. Ve kalbimde çok özel bir yere sahip bu Barks öyküsünün devamını yazmayı hep planlamıştım.
Diğer Barks öykülerinden oldukça farklı, benzersiz bir hissi vardı. Sıradan Donald'ın denizden batık gemileri çıkardığını ve dağları ters yüz ettiğini görüyorduk! Sonraki yıllarda ise başka bir tuhaflık gördüm... harika bir hikaye olmasına rağmen, bana öyle geliyor ki Barks "süper kahraman" ne demek pek bilmiyordu. Süper kahramanına verdiği isim bile onların aslında aşırı güçlü dedektifler olduğunu düşündüğünü gösteriyor. Ne de olsa o, ilk süper kahramanlardan çok daha önceki bir zamanda büyümüştü. Belki de Barks, Shadow, Doc Savage ya da Phantom Detective gibi eski Amerikan ucuz dergilerini okumuştu ama daha yeni tarzdaki "süper" suç savaşçıları olan Süpermen'e, Kaptan Marvel'a hakim değildi? Yine de, Barks'ın süper kahraman çizgi romanlarına attığı bu nazik tokadı okumak hala eğlenceli.
Gel gelelim, İkinci Dünya Savaşı sırasındaki ilk parlak dönemlerinin ardından gazete bayilerindeki raflardan yavaş yavaş kaybolan bu kahramanlar 50'lerin ortasından itibaren tekrar çizgi romanlara dönecek, dönmekle kalmayıp Amerikan pazarını ele geçirecekti. Süper kahraman çizgi romanlarını ben de çok sevmeme rağmen, Amerika'da bir zamanlar onları kat be kat geride bırakan Donald Duck çizgi romanlarının popülaritesini aşmaları beni biraz üzdü (üzüyor). Bu yüzden Süper Hafiye devam hikayemde, Barks hayranları olarak, şiddet, kaos ve anlamsız aksiyonla dolu süper kahramanların herhangi bir ördek hikayesinde bulunan olay örgüsü, karakterizasyon ve mizahla boy ölçüşemeyeceğini düşündüğümüzü göstermek istedim.
Bunu yaparken, ne yazık ki, ilk kez uluslararası sahnede çalışmanın tehlikeleriyle karşılaştım. Görünüşe göre, çeşitli Avrupa ülkelerindeki editör ve çevirmenler Barks hayranı değildi. Yaptığım bütün atıfları ve karakterlerin başından geçen olayların önceden yaşandığını belirten diyalogları çıkardılar. Devam hikayesi olduğunun açık kanıtı, başlığımdaki "Tekrar İş Başında" kısmını bile. Bunun sonucunda pek çok ördek hayranı beni Barks'ın orijinal fikrini çalmakla ve kendime aitmiş gibi göstermeye çalışmakla suçladı! Ama ben onları suçlayamazdım, çünkü hikayelerimin benim yazdığım gibi yayınlandığını düşünüyorlardı.
Referanslar, Kıyaslamalar ve Kelime oyunları...
-Rosa'nın hikayesinde, Donald aynı sıvı izotopu daha önceden içtiğini ve süper güçlere kavuştuğunu hatırlamıyor! Barks bunu hafıza kaybıyla açıklamıştı. Rosa da aynı yönteme başvurmuş. Barks, Donald'a batık gemileri çıkarttırıp dağları ikiye ayırtırken Süpermen'in parodisini yapar. Rosa ise ikiye ayrılan paslı gemi ya da parçalara ayrılan ada ile bu durumlardaki kusurları gösterir.
-7. sayfa son panelde, Süper Hafiye kitabının arka kapağında "Hey, çocuklar! Çizim yaparak servet kazanın!" yazıyor, bu Rosa'nın 50'li yıllarda yayınlanan çizgi romanların arka kapaklarında yer alan "15 dakikada kas yapın" tarzı reklamlarla geçtiği bir dalga. Bir çizerin ortalama geliri düşünüldüğünde de ironik bir durum.
-Donald'ın denizden çıkardığı batığın adı Andria Ördekya, 1956 yılında ABD'nin doğu kıyısındaki bir ada olan Nantucket açıklarında batan transatlantik gemisi Andrea Doria'ya açık bir göndermedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder